Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
yaraşıqsız — sif. 1. Yaraşığı olmayan, gözəlliyi, qəşəngliyi olmayan; görkəmsiz. Yaraşıqsız adam. Yaraşıqsız ev. 2. Uyğun olmayan, münasib olmayan, layiq olmayan, yöndəmsiz. Yaraşıqsız söz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
beşəhlət — (Şərur) yaraşıqsız … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
beyşölət — (Ordubad) çirkin, yaraşıqsız … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dazgal — (Oğuz) uzun, yaraşıqsız (adam). – Dazgal bir kişi küçeylə gedirdi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
əncərsiz — (Şəki) çirkin, kifir, yaraşıqsız. – Hasanın qızı çox əncərsizdi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
karahat — (Balakən) yöndəmsiz, yaraşıqsız, kobud. – Nəmat, nə karahat əlınğ varmış?! … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kotmul — (Ağcabədi) qısaboy və yaraşıqsız. – Tafdax kotmul adamdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lanti — (Bakı) kobud, yaraşıqsız. – Səlimin qərdeşi Kərim lap lantidür … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lodux — (Çənbərək) yaraşıqsız. – Sırtoy Məxsətə lodux durur … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
neyvənt — (Balakən) çirkin, yaraşıqsız. – Lalə neyvənt qızdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
peti — (Qazax, Meğri) yaraşıqsız. – Bu peti inəyi niyə saxle:rsən? (Meğri) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
